...wciąż ogląda się całkiem przyjemnie jeśli chodzi o oprawę AV (CG czasem potrafi przywalić po
gałach ale nie jest źle). Praca kamery momentami przypominała mi słynny missile-cam z Ace
Combat, a same manewry lotnicze, choć totalnie nieprawdopodobne, zaliczam na duży plus w
rubryce "efekciarskość".

*Spoilers ahead! You've been warned!*
Z resztą już jest trochę gorzej, szczególnie jeśli chodzi o treść. Motywacja szefa projektu jest w
najlepszym razie mętna, a kapryśność EDI została ewidentnie uszyta pod zamierzony bieg
wydarzeń. Największym rozczarowaniem jest jednak brak jako takiego starcia z samym EDI. Może
na tym polegał "myk", że tak gonią i gonią ten biedny samolocik, a tu na końcu nic z tego, bo
wychodzi ta cała akcja ratunkowa i w ogóle.

Ogółem przyjemna rzecz - oglądanie "nie boli", tak jak twierdzą niektórzy, zarzucając marny
scenariusz i drewniane dialogi (zgaduję, że to efekt oglądania filmu z polskim lektorem/napisami,
co musi okropnie wykrzywiać język filmu, który jest wysoce żargonowy; bez ponadprzeciętnej
znajomości światka lotniczo-militarno-sajfajowego nie da się dobrze przełożyć takiego tekstu,
dlatego też pewnie polska wersja telewizyjna mogła być niestrawna dla przeciętnego widza).
Osobom zainteresowanym tematem i ze znajomością języka natomiast powinno się podobać. Ba,
powiedziałbym nawet, że można załapać lotniczego bakcyla, bo co by nie mówić o miałkiej fabule,
to całość prezentuje się cholernie atrakcyjnie (mówię o samolotach, nie o Jessice Biel, choć jest
ona niezaprzeczalnie miłym dodatkiem).

Dość (nie) zabawnie składa się, że w filmie "lotniczym" zabrakło swego rodzaju lekkości. Jest
troszkę zbyt sztywno jeśli chodzi o humor (Foxx nie pomaga zbytnio ze swoją kretyńską,
czarnuszą manierą). Ja strzelam, że gdyby ten element zadział, film miałby zupełnie inny
wydźwięk i też pewnie ogólny odbiór byłby bardziej pozytywny. Stealth bierze się za bardzo na
poważnie. Co prawda próbuje nadać sobie pędu na początku, ale robi to w zły sposób (głównie
nadużywając w tej kwestii wspomnianego Foxxa).

Od siebie polecam na stracony wieczór. Będzie jak znalazł jeśli nie ma się ochoty na elitystyczną
biografię jakiejś znanej, martwej osobistości w reżyserii Wajdy.